18 Μαΐ 2016

International Museum Day.

Τόσες πολλές διαφορετικές όψεις.

Μάθηση. Θαυμασμός. Σκέψη. Ανάμνηση. Ηρεμία. Πρόκληση. Ενθάρρυνση.
Ακόμη και μια απλή βόλτα. 
Μόνος ή με φίλους.
Τουρίστας ή ντόπιος.
Παρελθόν ή Παρόν.
Εκθέματα ή Άνθρωποι.
Υπέροχα κάδρα ή σέλφις.
Συνήθεια ή Νοσταλγία.
Οδηγοί ή Αναμνηστικά.
Χόμπυ ή
απλά Λατρεία;



Στο Μουσείο Rodin.
Στο Παρίσι.
Πρωινό Πέμπτης φέτος τον Μάρτη.

9 Φεβ 2016

3 διαφημίσεις που διάλεξα από το Super Bowl 2016. Οι εξής 12 μείον μία!


Είδα 42 διαφημίσεις που πρωτοεμφανιστήκαν στο φετινό Super Bowl.



Κι επειδή δεν είμαι σαν και αυτούς που θα κλέψουν μετά αυτή την ανάρτηση και δεν θα βάλουν καν αναφορά στο site μου (ούτε λόγος να γίνεται για ενεργό link) σας δίνω και την πρωτότυπη πηγή όλων αυτών.
Αγαπημένο κι έγκυρο ADSoftheWorld:
http://adsoftheworld.com/taxonomy/awards/super_bowl_2016

Αποτελεί μια αγαπημένη μου συνήθεια των τελευταίων 10 ετών περίπου, να βλέπω διαφημίσεις του Super Bowl, μιας και το ίδιο το Super Bowl μου φαίνεται τραγικά βαρετό (για να είμαι ειλικρινής δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να το παρακολουθήσω, γιατί αγνοώ συνειδητά τους κανόνες, που για να σκοράρεις πρέπει να μετράς γιάρδες και πόδια και η μπάλα για την οποία τρέχεις δεν είναι καν στρογγυλή!?!).

Τέρμα η πολυλογία.
Είπα να επιλέξω τις 3 (θα θελα) καλύτερες

Και επέλεξα. 3+2+7-1

Φτιάξτε κάτι να τσιμπήσετε κι ελάτε να τις δούμε:

1) Διαστημική, διαφορετική, επίκαιρη όσο ποτέ με την πιο πετυχημένη επιλογή τραγουδιού!

http://adsoftheworld.com/media/tv/audi_r8_commander

2) Αυτοσαρκασμός. Όλοι τον θαυμάζουν λίγοι το πράττουν. Και ο πρώτος μεγάλος ηθοποιός κάνει εμφάνιση!
http://adsoftheworld.com/media/tv/mini_defy_labels

3) A Geeky one! Aλλά με καλό μήνυμα. Ήταν έκπληξη. Μοιάζει σαν πολιτική καμπάνια. Αλλά εμένα μου άρεσε γιατί απευθύνεται σε ένα κοινό, που δε πιστεύω ότι μοιάζει στον geek αμερικάνο, που έχω εγώ στο νου μου και παρακολουθώ στο timeline μου!
http://adsoftheworld.com/media/tv/paypal_theres_a_new_money_in_town

3α) 1o ΕΧΤRA BONUS!!!!
Μία διαφήμιση που θα ήθελα να δω και στην Ελλάδα.
Αντιγράψτε την.
Δε θα γκρινιάξω.
Θα σας παραδεχτώ!
Έτσι περνάνε μηνύματα στον κόσμο. A CASE STUDY. +2η μεγάλη ηθοποιός!
http://adsoftheworld.com/media/tv/bud_light_simply_put

3β) 2o Bonus!
χμμ... και αυτή αξίζει να την δείτε!
Έτσι για να αλλάζουν οι πολυεθνικές!
Να δίνουν πρώτες αυτές τα καλά μηνύματα στον κόσμο.
Εξαιρετική εκτέλεση!
http://adsoftheworld.com/media/tv/colgate_water


Και τώρα οι  επιλαχούσες!
1) Οικογενειακή. Ωραιότατο μήνυμα. Ναι έχει όμορφες οικογένειες, αλλά σε πιάνει σε κάτι πολύ βασικό που νιώθουμε (κάποιοι έστω) γονείς.
Μου μίλησε. Ως γονιό, που αγχώνεται!
http://adsoftheworld.com/media/tv/suntrust_hold_your_breath

2) FUN-FUN-FUN
Πάρτε και ποπκόρν, ντε!
http://adsoftheworld.com/media/tv/toyota_prius_the_longest_chase

3) Τρίτη παρουσία διάσημου ηθοποιού!
Στο τέλος με έχασε. Αλλά είχε μια πρωτοτυπία το όλο θέμα στη σύλληψη!
http://adsoftheworld.com/media/tv/apartmentscom_movin_on_up

4) Η πιο Αμερικάνικη διαφήμιση (μεταξύ πολλών άλλων)
Αλλά με ενδιαφέροντες ηθοποιούς, χιουμοράκι και μια μπύρα που πάντα δίνει διασκεδαστικές διαφημίσεις! Μπαζααααα!
http://adsoftheworld.com/media/tv/bud_light_the_bud_light_party

5) Dads you will love it.
And fans of Kevin Hart like me!
http://adsoftheworld.com/media/tv/hyundai_first_date

6) Και η έκπληξη της βραδιάς!
Μία διαφήμιση που ελπίζω να δούμε και στις ελληνικές οθόνες.
Ο William, o Dafoe σε ρόλο έκπληξη! Και ο Μάρτιν. Ο Σκορτζέζε!!!111
http://adsoftheworld.com/media/tv/snickers_marilyn

7) Ποκεμον με inspirational μήνυμα.
Και όμως γίνεται. Σε μία αμερικάνικη διαφήμιση!
Κάντο όπως το Πόκεμον!

http://adsoftheworld.com/media/tv/pokemon_train_on

Για το τέλος...
-1) Οι meet the ketchups είναι μία από τις πιο WTF διαφήμιση που έχω δεν γενικότερα στη ζωή μου!
Αν επιμένετε να την δείτε θα την βρείτε εδώ:
http://adsoftheworld.com/media/tv/heinz_wiener_stampede_extended_cut

Διάσημοι γενικότερα υπήρχαν και άλλοι. Αλλά αν έχετε όρεξη σαν και μένα μπείτε στο ΑdsoftheWorld να τις δείτε όλες. Άλλες 29 μείνανε!

Και του χρόνου!

ps. Άσχετο αλλά θέλω να το μεταφέρω.
Επίσης είναι φοβερό ότι ούτε τις ομάδες που παίζουν στο Super Bowl δε μπορώ να συγκρατήσω τα ονόματά τους. Γιατί κάθε χρόνο είναι διαφορετικές. Μα τι στο καλό; Να μην έχουν 2 -3 ομάδες να παίρνουν τα πρωταθλήματα για να διχάζεται το αμερικάνικο έθνος;

15 Νοε 2015

Ο δε γεωσκώληξ ...

Θα σας πω ένα παλιό ανέκδοτο που μας έλεγε ένας δάσκαλος στο φροντιστήριο:

Ήταν κάποτε ο Τοτός στην τάξη και τους λέει ο δάσκαλος:
"Θέλω να μου γράψετε στο σπίτι μια έκθεση για ένα αγαπημένο σας ζώο."
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα την Ελενίτσα να διαβάσει την έκθεσή της.
Η Ελενίτσα είχε γράψει για την αγαπημένη της γάτα.
Κατόπιν ο Γιωργάκης είχε γράψει για τον αγαπημένο του σκύλο.
Η Κικίτσα για το καναρίνι της, και ...τέλος ο Τοτός είχε γράψει για τον Γεωσκώληκα:
"Ο Γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Παραξενεύεται ο δάσκαλος αλλά δε λέει τίποτα.

Μετά από μία εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν μία έκθεση "για το πιο όμορφο κτίριο ή μνημείο που έχουν δει στην Αθήνα"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Κωστάκη που έχει γράψει για τον Παρθενώνα.
Μετά σηκώνει την Αννούλα που έχει γράψει για τον Πύργο Αθηνών, και ... τέλος σηκώνει τον Τοτό που έχει γράψει για το σπίτι του!
"Το σπίτι μου είναι πολύ όμορφο. Έχει και έναν μικρό κήπο. Στον κήπο μου ζει ένας γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο Δάσκαλος επεμβαίνει. Μα Τοτέ, δεν είναι το θέμα μας ο γεωσκώληκας. Λυπάμαι αλλά είσαι εκτός θέματος.

Την επόμενη εβδομάδα ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να του γράψουν πως πέρασαν στις διακοπές τους.
Έτσι σηκώνει την επόμενη ημέρα τον Νικόλα που έχει γράψει για τις διακοπές με τους γονείς του στη Σκόπελο. Η Αννούλα διηγείται τις διακοπές της στη Disneyland με τους γονείς της και ... τέλος ο Τοτός περιγράφει τις διακοπές του στη Αίγινα με τον παππού του: 
"Φέτος πήγαμε στο πατρικό του παππού μου στη Σουβάλα. Ο παππούς με πήγε στις φυστικιές του. Στην φυστικιά επάνω υπήρχε ένα γεωσκώληκας. Ο δε γεωσκώληξ έχει μακρύ, κυλινδρικό σώμα, χωρίς ευδιάκριτο κεφάλι ή άλλα εξωτερικά εξαρτήματα. Ζει στο χώμα και έχει συνήθως καφέ γκρί χρώμα .... κλπ κλπ"
Ο δάσκαλος αρχίζει κι ενοχλείται με τη στάση του Τοτού. 
Αλλά βάζει όλη του την πονηράδα και την επόμενη εβδομάδα βάζει στα παιδιά ένα θέμα έκθεσης που αποκλείεται να περιέχει τον παραμικρό γεωσκώληκα!

"Παιδιά για αύριο θέλω να μου γράψετε μια έκθεση για τη Σελήνη!"
Την επόμενη ημέρα ο δάσκαλος σηκώνει πρώτα τον Τοτό!
"Τοτέ, διάβασε μας την έκθεση που έγραψες για την Σελήνη."
"Μάλιστα Κύριε
"Η σελήνη είναι ένας μικρός πλανήτης και δορυφόρος της γης.
Στην σελήνη δεν ζει κανένας γεωσκώληκας.
Ο δε γεωσκώληξ όμως ...."


Το ανέκδοτο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους που επιμένουν αυτές τις ημέρες να πιπιλάνε την ίδια καραμέλα. 
Που επιμένουν πεισματικά να είναι εκτός τόπου και χρόνου. 
Να μην έχουν καταλάβει ποιο είναι το σημερινό θέμα/ζήτημα που τίθεται στην κοινωνία. 
Που επιμένουν στην δική τους ατζέντα.
Που επιμένουν στους δικούς τους εχθρούς, αδυνατώντας να αντιληφθούν εκείνους τους πιο επικίνδυνους εχθρούς μας που δυστυχώς είναι ήδη μέσα από τα σύνορα.

Το Παρίσι ως σύμβολο Δημοκρατικών κατακτήσεων

 Όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου. Από διάφορες χρονικές περιόδους που βρέθηκα Παρίσι.

Έχω φωτογραφήσει μνημεία, πολυτελή μέρη και βιτρίνες, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση και φωτογράφιζα συχνά ήταν το πλήθος. Οι άνθρωποι. Η χαλαρότητα και η ελευθερία με την οποία κινιόντουσαν σε μια Μητρόπολη. Από κάθε φυλή του κόσμου.

Είναι όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που σου θυμίζουν την ελευθερία που έχει κατακτήσει ο άνθρωπος.
Και αυτό χτύπησαν προχθές οι φανατικοί της ISIS. Για αυτό συμπαραστεκόμαστε.
Για αυτή την ελευθερία πρέπει να συμπαραστεκόμαστε ή και να προσεύχεται όποιος το επιθυμεί, οπουδήποτε και αν αυτή έχει χτυπηθεί. 
Από το Charlie Hebdo μέχρι την Βυρηττό και από την Βομβάη μέχρι το Παρίσι και τα μετρό του Λονδίνου.
Και κάτι ακόμη. Για σκεφτείτε να είχε γίνει αυτό το χτύπημα 50 χρόνια πριν στο Παρίσι, στην Αθήνα, στην Κωνσταντινούπολη, στη Νέα Υόρκη και όπου άλλου θέλετε. 
Τι θα είχε συμβεί την επόμενη ημέρα από τους αγανακτισμένους πολίτες της χώρας αυτής απέναντι στις μειοψηφίες τους. Ιστορία ξέρετε. Αναλογιστείτε.

Η δημοκρατία που έχουμε είναι μια κατάκτηση. Δεν είναι απλά στα λόγια. Έχει προβλήματα αλλά έχει κάνει και γιγάντια βήματα προόδου. Και για αυτά που συμβολίζει το Παρίσι και ειδικότερα με την στάση που κράτησε σήμερα ο απλός Παριζιάνος ή Γάλλος είναι που νιώθω εγώ την ανάγκη να συμπαρασταθώ και να δείξω την αγωνία μου και την αλληλεγγύη μου.

Όχι άλλη ειρωνεία και διχόνοια.
Ας μείνουμε για μια φορά ενωμένοι.

14 Νοε 2015

#prayforus



Γιατί όλη η κουβέντα να είναι για τις ρίγες της γαλλικής σημαίας στα προφίλ μας; 

Θες να έχεις ρίγες για συμπαράσταση μπράβο σου. Δεν θες, δικαίωμά σου και μπράβο σου και πάλι. 
Μας έδωσαν δημοκρατία όπως δεν είχαμε ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία και μεις την χρησιμοποιούμε για να ανταγωνιζόμαστε, σε εντελώς ανούσιες κουβέντες, για να δείξουμε ποιος είχε δίκιο, ποιος είναι πιο έξυπνος, πιο "αριστερός", πιο "φιλελεύθερός", πιο "πατριώτης".

Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει ISIS; 
Τι θέλουν από την ζωή τους, από τους ομόθρησκούς τους, από τους αλλόθρησκους;
Τους νοιάζει αν στη Δύση είναι φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές ή αριστεροί στην εξουσία ή ακόμη και αν την δημοκρατία την καταλύσουν φασίστες ή αναρχικοί; ΌΧΙ. Πάλι εχθρούς θα μας θεωρούν.
Πάλι θα πείθουν νέα παιδιά να θυσιάσουν τη ζωή τους παίρνοντας άλλες ζωές για το δικό τους θεό. Για αυτόν και μόνο.

Λοιπόν τι πρέπει να κάνει ένα σύγχρονο κράτος; 

Πριν 50 χρόνια δεν θα γινόταν καν αυτό το ρητορικό ερώτημα. Θα είχαμε ανέβει ήδη όλοι οι άντρες σε τραίνα για να πάμε σε στρατόπεδα και μέτωπα. Με τραγούδια ηρωικά κι εμπνευσμένα. Και ας μας έλεγε να το κάνουμε αυτό ένα απεχθές δικτατορικό καθεστώς όπως του Μεταξά. Ήταν θέμα επιβίωσης. Ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Φαντάζεσαι κάτι αντίστοιχο σήμερα να συμβαίνει στο δυτικό κόσμο; Εγώ δύσκολα. Καλοζωιστήκαμε. Έχουμε - ευτυχώς- ξεχάσει ότι πρέπει να πολεμάμε για κάποιον που απειλεί να μας σκοτώσει και να μας στερήσει την ελευθερία. Γιατί πλέον οι πόλεμοι γίνονται από επαγγελματίες, από μακρυά, από ψηλά. Και δυστυχώς ακόμη σκοτώνονται άμαχοι και παιδιά ανάμεσά τους. Καθημερινά. Και θρηνούμε για αυτά. Και κάνουμε ότι ελάχιστο μπορούμε για αυτά. Και σίγουρα δε κάνουμε αρκετά.
Αλλά είναι και κάποια, τι κάποια, πολλά καθεστώτα γύρω μας που δεν αλλάζουν μόνο με τον καλό μας λόγο και πρόθεση. Και μπαίνουν σε πολέμους, και δεν ταίζουν τα παιδιά τους και δεν τα μορφώνουν, παρά μόνο τα φανατίζουν.
Πως θα αλλάξουμε αυτά τα καθεστώτα ειρηνικά; Ποιος θα θυσίαζε αίμα δικού του παιδιού για να τα αλλάξει;
Και πλέον κάποια από αυτά τα καθεστώτα προσπαθούν με το ζόρι να μας βάλουν σε μεγάλης κλίμακας πόλεμο. Σκοτώνοντας και δικό μας άμαχο πληθυσμό μες τα σπίτια μας.
Τι πρέπει να κάνουμε; Για να είναι ασφαλή τα παιδιά μας. Για να είναι ασφαλή όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου.

Τι πρέπει να κάνουμε ως πολίτες και ως κράτη, για να συνεχιστεί η δημοκρατία και το δικαίωμα του καθενός να ασχολείται αν είναι σωστή η συγκυρία για να βάλει κάποιος ρίγες μιας σημαίας στο προφίλ του;

12 Ιουλ 2015

το παιδί στο μπαλκόνι

Θα μπορούσε να διαβάζει ένα βιβλίο κι εγώ τώρα να δημοσίευα την φωτογραφία στο αγαπημένο μου group "Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και στο λεωφορείο;" 

Είμαστε όμως στο 2015. Παίζει στο ipad. Tουλάχιστον μέχρι να έρθει η παρέα του λίγη ώρα μετά να τον ξεσηκώσει για παιχνίδι.


Και έτσι όμως, πάλι ταξιδεύει σε άλλους φανταστικούς κόσμους. Ανέμελος. Κάθεται όπως θα καθόταν και ο πατέρας του μερικές δεκαετίες πριν στο ίδιο σπίτι, διαβάζοντας για πολλοστή φορά το ίδιο πολυκαιρισμένο κόμικ που είχε αφήσει εκεί από το προηγούμενο καλοκαίρι.
Σε 30 χρόνια μπορεί να αναπολεί τις δικές του συνήθειες σαν παιδί. Να κρίνει με τις δικές του εμπειρίες.
Να βλέπει στο ίδιο μπαλκόνι το παιδί και όχι το βιβλίο ή το ipad.

7 Ιουλ 2015

Καλημέρα ομορφιά μου

Είναι πάνω από χρόνο που το είχα προσέξει στο κατέβασμα του δρόμου από το σπίτι προς την εθνική, στο αντίθετο ρεύμα.
Όταν το πρωτοείδα, είχε ακόμη πιο έντονα χρώματα. Εδώ και μερικούς μήνες έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Δύσκολα θα το προσέξεις για πρώτη φορά. Εγώ όμως κάθε μέρα που περνάω με ταχύτητα από το σημείο, του ρίχνω μια κλεφτή ματιά.
Σίγουρα δεν έχει γραφτεί για μένα. Μάλλον μήνυμα αγάπης σε κάποια νεαρή κοπέλα.
Και ακόμη και σήμερα μια σειρά από απορίες με κατακλύζουν.
Γιατί το έγραψε πάνω από το απέναντί ρεύμα; Λάθος; Σκόπιμα για να αντέξει στο χρόνο και στην μουτζούρα από άλλους γκραφιτάδες;
Για να το βλέπει από κάποιο σπίτι εκεί κοντά κάθε πρωί που ξυπνάει;
Για να το βλέπει από το γραφείο της εκεί κοντά κάθε πρωί που μπαίνει και ανοίγει τα παράθυρα;
Λες να μην το είδε ποτέ; Να μην το έμαθε καν; Ή να το έμαθε και να το έχει μοιραστεί με τις φίλες της ή ακόμη και να το έχει κάνει viral σε μια άλλη διάσταση στο facebook στην οποία εγώ δεν έχω καμία πρόσβαση.
Μήνες ολόκληρους σκόπευα κάποιο απόγευμα που θα επιστρέφω σπίτι να σταματήσω από την απέναντι πλευρά να το φωτογραφήσω. Και όλο και το άφηνα. Και όλο και το ξέχναγα. Το χειμώνα σκοτάδι κατά την επιστροφή. Χειμώνα καλοκαίρι σχεδόν πάντα  επιστρέφω με σκέψεις φορτωμένος, με την μουσική δυνατά για να ισορροπήσω, με άγχος για να προλάβω.
Το γκραφίτι όμως ξεφτίζει μέρα με τη μέρα.
"Πρέπει μια από αυτές τις ημέρες να το φωτογραφήσω. Πρέπει να σταματήσω λίγο πιο μακρυά σε ένα ασφαλές σημείο για 1 λεπτό μοναχά."
Κάθε φορά το σκεφτόμουν και κάθε φορά το ανέβαλα. Όχι χθες.

Τώρα ακόμη μια σκέψη μου, ακόμη μια εικόνα μου, καταγράφηκε. Μπορεί να ξυπνήσει κάποια συναισθήματα και σε μερικούς ακόμη φίλους ή αγνώστους μου αναγνώστες αυτού του blog. Μπορεί μετά από χρόνια να ξεχαστεί. Και από εμένα και από τους φίλους μου ακόμη και από τον άγνωστο που το έγραψε ή από την κοπέλα για την οποία γράφτηκε. Μπορεί και όχι.
Γιατί το κατέγραψα εδώ.



#postproorismenogiafbpoukatelixedo

5 Ιουλ 2015

Η Ελλάδα που χρειάζεται η Ευρώπη.

Όλα στην Ελλάδα, βουνά, ποταμοί, θάλασσες, πεδιάδες, «ανθρωπίζουνται» και μιλούν στον άνθρωπο μια σχεδόν ανθρώπινη γλώσσα.
∆εν τον καταπλακώνουν, δεν τον τυραννούν,
γίνουνται φίλοι του και συνεργάτες.
Η θολή, ακαταστάλαχτη κραυγή της Ανατολής, περνώντας από το φως της Ελλάδας,καθαρίζει, ανθρωπίζεται,γίνεται λόγος.
Η Ελλάδα είναι το φίλτρο που λαγαρίζει με αγώνα πολύ το χτήνος σε
άνθρωπο, την ανατολίτικη σκλαβιά σ’ ελευτερία
και τη βάρβαρη μέθη σε νηφάλιο λογισμό.
Να δώσει πρόσωπο στο απρόσωπο, μέτρο στην αμετρία, ισορροπώντας
τις συγκρουόμενες τυφλές δυνάμεις, τέτοια η αποστολή της πολυβασανισμένης στεριάς και θάλασσας που λέγεται Ελλάδα."
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
ps. Σήμερα το πρωί διάβασα την παραπάνω ανάρτηση στο facebook στον τοίχο της Έλενας Δ, Αγγελοπούλου. Είναι τόσες ημέρες που θέλω να γράψω κάτι για το Δημοψήφισμα. Για το ΝΑΙ ή ΟΧΙ που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα. 'Εγραψα τελικά μόνο τις σκέψεις που μου έδωσε έμπνευση το παραπάνω απόσπασμα του Καζατζάκη!

Δεν χρειαζόμαστε μόνο εμείς την Ευρώπη.

Μας χρειάζεται και η Ευρώπη. Για όλα αυτά που γράφει ο Νίκος Καζατζάκης.

Μας χρειάζεται σαν μια φωνή συνείδησης, σαν μια αγαπημένη ανάμνηση από το παρελθόν, σαν ένα μοναδικό δώρο, σαν μία στάση μετά από μια δύσκολη μέρα, σαν ένα προορισμό, σαν μία ελπίδα, σαν μία αγαπημένη μελωδία που δίνει ανατριχίλες στην καρδιά, που κάνει τα δάκρυα να τρέχουν στο μάγουλο, σαν συναίσθημα νοσταλγικό, σαν χαμόγελο, σαν ένα βροντερό γέλιο γεμάτο περηφάνια, σαν αυτό της Μελίνας.

Μας χρειάζεται όχι απλά δίπλα της, στα σύνορά της.
Μας χρειάζεται στην καρδιά της. 
Μας χρειάζεται στο μυαλό της.
Μας χρειάζεται στις αποφάσεις της για τους πολίτες της στις αποφάσεις της σε έναν κόσμο που αλλάζει και μεταμορφώνεται συνεχώς.
Όμως μας χρειάζεται δυνατούς και όχι εξασθενημένους. Μας χρειάζεται ενωμένους, δημιουργικούς. Μας χρειάζεται πραγματικά περήφανους, αυτάρκεις, χωρίς ανάγκη να απλώνουμε το χέρι για βοήθεια και δανεικά αγύριστα. Χωρίς κουτοπονηριές. Χωρίς σφυροδρέπανα και σβάστικες. Χωρίς υπεκφυγές. Μια Ελλάδα που τηρεί τον λόγο της.
Μας χρειάζεται χωρίς θυμό.
Χωρίς αυτοκαταστροφική μανία και αυτοκτονικές τάσεις.
Όταν θα φύγει ο θυμός και το μίσος από τις καρδιές μας και δούμε καθαρά στο μέλλον, θα δούμε ότι η θέση μας είναι εκεί. Στην καρδιά της Ευρώπης. Να συμμετέχουμε ενεργά, ισότιμα, να την διαμορφώνουμε από θέση ισχύος, όχι να ζητάμε την ελεημοσύνη της, ή να επιδιώκουμε διαρκώς την επιείκειά της, χωρίς διάθεση να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Να διαμορφώσουμε το μέλλον της Ευρώπης στη σύγχρονη παγκόσμια πραγματικότητα.
Να διαμορφώσουμε το μέλλον της Ελλάδας στη σύγχρονη παγκόσμια πραγματικότητα.
Έτσι θα κάνουμε την Ευρώπη πιο όμορφη κι ευαίσθητη.
Έτσι θα κάνουμε και την Ελλάδα μας πιο δυνατή, πιο περήφανη και ακόμη πιο όμορφη.
Λέγοντας ΝΑΙ στην Ευρώπη.
Χωρίς θυμό.
Σήμερα εγώ κι εσύ γράφουμε ιστορία.
Για την Ελλάδα και την Ευρώπη.


1 Ιαν 2015

Ούτε απολογισμός, ούτε ευχολόγια. Απλά συλλογίζομαι

Θες να κάνεις μια καινούρια αρχή.
Λόγοι πάντα υπάρχουν.
Ψάχνεις μόνο το σημείο εκείνο στο οποίο ξεκινήσεις. Μου αρέσουν τα reboot και τα format στους υπολογιστές αλλά στην ζωή δεν είναι εύκολο. Το λες και αδύνατο. Μερικώς και ίσως.
Αλλά τελευταία δεν βρίσκω την θέληση, την ενέργεια, την διαύγεια να κάνω ένα reboot ακόμη και σε ένα υπολογιστή ή στα χαρτιά που στοιβάζονται στο γραφείο ή είναι στοιβαγμένα/πεταμένα χύμα σε ντουλάπες.
Να κάνω ένα reboot σε αυτό εδώ το ρημαδο-blog. Που κάποτε αποτύπωνε με τόση ευκολία σκέψεις και συναισθήματα και σήμερα κοντεύω να ξεχάσω την χαρά του να πατάς το κουμπί δημοσίευση.
Κάποτε είχα πει ότι στα social media και ειδικά στο blog γράφεις όταν είσαι πολύ χαρούμενος ή πολύ δυσαρεστημένος ή δεν γράφεις όταν έχεις έντονη ζωή ή σοβαρά προβλήματα.
Σε μεγάλο βαθμό ισχύει ακόμη αν και με την τροπή που έχει πάρει το facebook, twitter και blog είναι όλα λίγο άνω κάτω.
Το περίεργο πάντως είναι ότι πλέον οι περισσότεροι ακόμη και όσοι συνήθιζαν να "γκρινιάζουν" στο παρελθόν χωρίς να τους απασχολεί  το κόστος και η χαμένη ενέργεια τελευταία έχουν σταματήσει. Έχουν βρει το κοινό τους χωρίς να πλακώνονται μεταξύ τους, το mainstream τους έχει δώσει άλλη ενέργεια και τελικά όλοι διαμορφωνόμαστε σε ένα κοινό ύφος χωρίς εντάσεις και δυσάρεστες εκπλήξεις. Βρήκαμε τις μικρές μας φούσκες που μέσα τους όλα είναι πιο ήρεμα και χαρούμενα!

Χρόνια τώρα θέλω και εγώ να μιλήσω για πράγματα και καταστάσεις που βιώνω στην δικτυακή και εξω-δικτυακή ζωή μου.
Αλληλεπιδρώ με δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ανθρώπους.
Προσπαθώ να κατανοήσω.
Προσπαθώ να αλλάξω.
Προσπαθώ να επηρεάσω.
Προσπαθώ να μην οργιστώ.

Στην τηλεόραση ξεκίνησε η πρωτοχρονιάτικη συναυλία της φιλαρμονικής της Βιέννης.
Συνεπής στο ραντεβού της.
Όπως και οι συνήθειες των ανθρώπων. Φιλιά, αγκαλιές, ευχές, υποσχέσεις αλλά όσα likes ή μη να δεις,  στο τέλος από άλλες λεπτομέρειες βλέπεις ποιοι στέκονται κοντά σου. Ποιοι χαίρονται πραγματικά. Ποιοι ζηλεύουν. Ποιοι φθονούν. Ποιοι περιμένουν στην γωνία να θυμηθούν ότι σωστά είχανε προβλέψει την κάθε αναποδιά.
Και συ όμως συνεπής στις συνήθειες σου.
Να προσφέρεις. Να δίνεις. Να μοιράζεσαι. Να αναδεικνύεις. Να συμβουλεύεις. Να δίνεις προοπτικές. Να δίνεις ελπίδα. Να βοηθάς όποτε σου ζητηθεί.
Να κλείνεις το στόμα σου.
Αλλά να μην μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου. Να ακούς την λογική και το ένστικτο σου ενίοτε.

Αχαριστία και φθόνος.
Τα συναισθήματα που ένιωσα πιο έντονα από κάθε άλλη χρονιά το 2014.
Μεγάλη κουβέντα. Αλλά η ζυγαριά είναι αμείλικτη στην κρίση της.
Στην δουλειά μου πάντα θεωρούσα τιμή μου τέτοιες ημέρες να μην παίρνω ούτε ένα δωρο, ούτε ένα μπουκάλι κρασί από άλλες εταιρείες που συνεργάζονται με την εταιρεία μου.
Έτσι νιώθω ότι συμβαίνει και με τους περισσότερους δικτυακούς φίλους.
Δύο τρία ευχαριστώ άκουσα φέτος από το messenger. Για κάρτα ή άλλο δώρο ούτε για πλάκα.
Απλά τα έβλεπα να πηγαινοέρχονται από timeline σε timeline.
Άρα έκανα καλά την δουλειά μου. Μοιράστηκα αυτά που έκρινα ότι έχουν κάτι να προσφέρουν. Μια γνώμη να ακουστεί. Που ήταν όσο γίνεται πιο αυθεντικά. Που δεν επηρεάστηκε η κρίση μου από προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Όταν ξεκίνησε το μαμάδες μπαμπάδες και αργότερα το μικροί μεγάλοι αυτό ήθελα.
Να ακουστούν φωνές πιο μακρυά από όσο μόνες τους μπορούν. Να γίνουν πρωταγωνιστές απλοί άνθρωποι, που μοιράζονται προσωπικές τους στιγμές ή απόψεις, χωρίς να σκέφτονται εκείνη την στιγμή μερικούς μήνες παρακάτω. Αλλά να θέλουν να βοηθήσουν άλλους. Να τους εμπνεύσουν, εμψυχώσουν ή έστω να τους βοηθήσουν να μην πάθουν το ίδιο ή να ταυτιστούν και να χαλαρώσουν.

Πέντε χρόνια ήταν αυτά.
Πειραματίστηκα.
Ρίσκαρα.
Πραγματοποίησα μέρος από όσα έχω οραματιστεί.
Πέτυχα.
Γέννησα.
Δημιούργησα από το μηδέν.
Είδα ότι μπορώ.
Είδα ότι μου αρέσει.
Έγινα καλύτερος.

Είδα ότι θέλω καύσιμο για να συνεχίσω.
Είδα ότι θέλω ανθρώπους δίπλα μου για να συνεχίσουν μετά από μένα. Που να έχουν την ίδια θεώρηση για το διαδίκτυο με μένα.

Είδα ότι κουράζομαι και ότι πλέον γράφω λιγότερο για μένα και τα παιδιά μου. Ασχολούμαι λιγότερο, τώρα που θα πρέπει να είμαι ακόμη περισσότερο δίπλα τους.

Είδα ότι πρέπει να πάρω αποφάσεις.
Να κάνω μικρά reboots.
Να προχωρήσω απελευθερωμένος από όσα με στενοχωρούν και με κρατάνε πίσω σε νέους στόχους και οράματα!

Θα τα καταφέρω; Αμφιβάλλω.
Θα κάνω ίδια λάθη και θα ξοδέψω ενέργεια εκεί που δεν θα έπρεπε; Το πιθανότερο.
Θα αλλάξω επιτέλους template και μορφή σε αυτό το ρημαδο-blog; Αν σταματήσω να γίνομαι χίλια κομμάτια.
Θα καταφέρω έστω να πάω περισσότερες βόλτες με τα παιδιά; Αν είναι να καταφέρω μόνο ένα πράγμα στο μέλλον αυτό θα ήθελα μόνο.

Είπα τελικά όλα όσα ήθελα; Όχι. Ούτε το ένα δέκατο.
Αλλά είναι μια καλή αρχή.
Καλή συνέχεια ας ευχηθώ το 2015. Φτάνει να είμαστε υγιείς.

11 Αυγ 2014

a human of Corfu

Μετά τα 85 ο άνθρωπος πρέπει να πεθαίνει. Να μην ταλαιπωρείται. Τι ζωή είναι αυτή γεμάτη πόνους. ...
... Ακούω άλλους παππούδες να κλαίνε που πρόκειται να πεθάνουν. Εγώ το περιμένω να πεθάνω χωρίς κλάματα και στενοχώρια, γιατί έτσι πρέπει να γίνει.
... Κανένας στην ηλικία μου δεν είναι με τα καλά του. Μπορεί να θυμάμαι τα πάντα από τα νιάτα μου, αλλά δεν είμαι αυτός που ήμουν.
... Βλέπω κτίρια να μαραζώνουν και να μην τα πουλάνε. Να αγοράζουν δήμοι παλιά αρχοντικά και να τα κάνουν πολιτιστικά κέντρα και μετά από λίγα χρόνια να σαπίζουν. Να τα πουλήσουν όλα αν δεν μπορούν να τα συντηρήσουν. Να τα αγοράσουν ξένοι και να φέρνουν αυτοί τους τουρίστες να τα δούν. Ρώτα πόσοι Κερκυραίοι έχουνε δει το Αέτωμα της Γοργούς στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ελάχιστοι. Αλλά αν πάνε να το πουλήσουν όλοι θα ξεσηκωθούν για να μην πωληθεί το μουσείο.
... 40 χρόνια πριν είχε έρθει με πτήση πρωινή δντης του μουσείου του Βερολίνου για να το δει και έφυγε την ίδια μέρα με άλλη πτήση. Μου ζήτησε να ξυπνήσω τον Έφορο Αρχαιολογίας 8 το πρωί να του ανοίξει το μουσείο. Κι εδώ δεν κάνουμε τίποτα να φέρουμε κόσμο να δει το μουσείο. Ακόμη το φτιάχνουνε...
... Και αυτός ο φόρος ακινήτων τι είναι; Είναι δυνατόν να ζητάνε από κόσμο να πληρώνει φόρο για κάτι που έτυχαν να κληρονομησουν και από το οποίο δεν βγάζουν εισόδημα. Να πουλήσουν τα ακίνητα τους για να πληρώσουν το φόρο, ενώ πλέον δεν θα έχουν αυτό για το οποιο πλήρωσαν φόρο; Και μάλιστα σε ξεφτυλιστική τιμή; Τόσο αδαείς είναι;
... Εγώ ήμουν τυχερός και έβγαλα λεφτά στην ζωή μου. Τα νέα παιδιά όμως; Πρέπει να ξενιτευτούν για να βγάλουν λεφτά. Μισθοί είναι αυτοί που παίρνουν;

Γιατί θες να με τραβήξεις φωτογραφία; Ο Τομ Κρουζ είμαι;

Κύριος Γιώργος, 89 ετών, πρώην ταξιδιωτικός πράκτορας, κάτοικος Κέρκυρας. Μόλις κατέβηκε τις σκάλες από το σπίτι του και κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι για να ξαποστάσει γιατί πλέον τον κουράζουν τα αρθριτικά του. 

(Και είπε και άλλα πολλά. Με λογική κι επιχειρήματα. Επιδιώκοντας διάλογο. Πάντα κόσμια. Μιλώντας μου μόνο στον πληθυντικό.
Του εύχομαι να τα κατοστήσει. Χωρίς πόνους. Γιατί το μυαλό και η ψυχή του φαίνεται να μην έχουν γεράσει καθόλου!)

14 Ιουν 2014

Το βασίλειο της Βουλοκάνης!

Η Βουλοκάνη έχει το αρχηγείο της στην θάλασσα.. κάτω από εμάς.

Η Βουλοκάνη είναι πειράματα. Μία χώρα που την έχουμε κάνει όλη με πειράματα.


Στην Βουλοκάνη οι μισοί κάτοικοι είναι Κάνοι και οι άλλοι μισοί κλέφτες!

Στην Βουλοκάνη δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χρώματα για τον ουρανό, την γη, τους ανθρώπους, τα μηχανήματα.

Στην Βουλοκάνη φτιάχνουν περίεργα μηχανήματα για να πιάνουν τους κλέφτες.

Στην Βουλοκάνη υπάρχουν άλλοι φυσικοί νόμοι.

Κάθε γκρι που βλέπεις στην Βουλοκάνη δίνει την ενέργεια να κινουνται και να κάνουν ωραία πράγματα. πχ να πιάνουνε κακους.

Σε κάθε χώρα της γης υπάρχουν 20 Βουλοκάνες.

Οι Βουλοκάνοι κάθε νύχτα βγαίνουν έξω από την γη!

Έχει και συστηματα η Βουλοκάνη. (Αόριστο. Αλλά έχει. Μπορεί να εννοεί και νόμους)

Αλλά κάθε ημέρα μπορεί να αλλάζουν οι νόμοι στην Βουλοκάνη.

Α να και το ρομπότ της Βουλοκάνης!


1. το γκρι δίνει ενέργεια. Το είπαμε αυτό!
2. είναι κεραία που εκπέμπει δυνατή λάμψη και τυφλώνει τους κακούς
3. Εκεί μέσα βρίσκεται άνθρωπος με υπολογιστή και μέσα από αυτή την πύλη από κάτω (το κόκκινο χρώμα) δίνει εντολές στα χέρια για να πιάνουν τους κακους.
4α. Σε αυτό το πράσινο ανοιχτό λένε οι κακοί ότι φυλάγονται τα όπλα τους. Είναι λάθος.
4β. Σε αυτό το πράσινο ανοιχτό φυλάσσονται τα όπλα τους.
5. Χέρι
6. Στο πράσινο σκουρο είναι η φυλακή των κακών
7. Πόδια.
8. Μυστικά όπλα. Κανείς δεν τα ξέρει.
9. Εδώ έχει ηλεκτρικά ψάρια που αμολούνται και πιάνουν τους κακούς και μετά επιστρέφουν πάλι πίσω.
10. Και άλλος άνθρωπος βρίσκεται εδώ κι ελέγχει με υπολογιστή και ρίχνει λέιζερ. Ξέχασα να σας πω ότι λέιζερ ρίχνει και το πορτοκαλί εξόγκωμα στο κεφάλι του ρομπότ. Εκεί ανάμεσα 3 και 4α.



Να και η ιερά Βουλοκάνη!
Γιατί η ιερά Βουλοκάνη τα κάνει όλα!
Να...σε αυτό το κουμπί ο άνθρωπος δίνει σε όσους πάνε εκεί, ένα άλμπουμ panini με όλα τα φακελάκια για να το γεμίσουν!  (Τέλειο μπαμπά;)


























Ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος στον κόσμο της Βουλοκάνης.
Από σένα εξαρτάται!

(έπρεπε να γράψω κάποια στιγμή κάτι για την Βουλοκάνη, για την οποία ο μικρός μπορεί να μιλάει με τις ώρες στον μεγάλο τα τελευταία 2 χρόνια! Και ο μεγάλος κάθεται και τον ακουει χωρίς να δυσανασχετεί ή να απορεί στο ελάχιστο με οτιδήποτε παράταιρο ή μη λογικό της ιστορίας. Σήμερα για πρώτη φορά μας έδωσε κάποια guidelines για να καταλάβουμε και μεις οι μεγάλοι. Υποθέτω ότι ισχύουν στα σίγουρα μόνο για σήμερα!)